مبارزات جوانان و جنبش کارگری

26/7/2011

میان حرکت های آزادی طلبانه بحق جوانان و آزادی خواهی کارگران در حال حاضر فاصله ی عمیقی موجود است. نیروهای سوسیالیست برای ایجاد پیوند بین این دو جنبش و هموار کردن این فاصله تلاش می کنند.

امروز جوانان با رنگها وسمبول های گوناگون دنیای خود را بازگو می کنند. رنگهای سبز، سرخ، سیاه، ...هر کدام از این رنگها برای جوانان نمادی از آزادی، مبارزه طلبقاتی، صلح...می باشد که با مچ بندهایشان، گردنبندهایشان، و دستمال گردن ها به معرض نمایش می گذارند و برای آن تبلیغ می کنند.

جوانان ما در خیابان و فضای عمومی به انحاء مختلف مورد توهین قرار می گیرند و به حریم زندگی شخصی شان تجاوز می شود. آنها به مرور یاد گرفته اند، چگونه در شرایط موجود زندگی خود را حفظ کنند. جوانان ما زندگی را تنها در رژیم اسلامی حاکم تجربه کرده و آموخته اند که با برخورد آگاهانه، گام به گام وبا زیرکی از هر فرصتی برای اعمال فشار به این رژیم استفاده کنند تا شاید فضای بیشتری برای تنفس و احساس آزادی بدست آورند. آنان با تلاش خستگی برای بقا و رشد خود می کوشند.

از سوئی دیگر عدم امنیت شغلی، خطر بی سرپناهی و گرسنگی چون بختک بالای سر خانواده های کارگری سنگینی می کند. شرایط دشوار زندگی راه تنفس کارگران را مسدود کرده، و دست و پای آنان با غل و زنجیرهای نامرئی بی حقوقی بسته شده است. با تمام این احوال آنان با تلاشی مداوم درپی این هستند که از هر فرصتی در جهت کسب امکانی برای گذران زندگی استفاده کنند. هیچ کس به اندازه خود کارگران که با دست خالی به دنبال حقشان در ”داشتن شغل و زندگی انسانی“ روانند بی چارگی محروم بودن از آزادی تشکل را لمس نمی کند.

همانقدر که کارگران برای احقاق حقوق خود و برای متشکل شدن مثل آب و نان نیاز به آزادی دارند، جوانان هم برای رشد خود و نفس کشیدن به آزادی نیازمندند.

بدون درک نیازهای مشخص همه اقشار تحت ستم جامعه به وجود آزادی از سوی کارگران و جوانان مبارز آن همراهی و همدلی که لازمه مبارزه آگاهانه است ایجاد نمی شود. اگر جوانان ما در مبارزات خود تنها به نیازهای خود برای آزادی متمرکز باشند و درهمین سطح وفقط برای خود مبارزه کنند، جنبش آنان تنها یک مبارزه بسته می ماند که یا مدام از روند اوضاع عقب می افتد یا دست آویزی برای جریانات قدرت طلب حکومتی و دعواهایشان می شود. همچنین اگر کارگران در مبارزاتشان برای کسب حق تشکل، در پی همراه کردن جنبش های دیگر با خود نباشند، و به نیاز دیگر اقشار به آزادی بی توجهی کنند، تشکل خواهی آنان مبارزه ای در خود خواهد ماند.

هر گاه مبارزات جنبش کارگری برای مطالبات خود و نیاز به کسب آزادی برای تحقق آنها به خواست آزادی در جنبش های دیگر و ضرورت جلب همراهی آنان گره بخورد، و هر گاه جوانان ما در مبارزات خود نیاز جنبش های دیگر را به آزادی درک کنند، آن گاه در جهت تاثیر گذاری مبارزات اجتماعی آزادی خواهانه گامی اساسی برداشته شده و می توان به هموار شدن فاصله جنبش جوانان با جنبش کارگری امید داشت.

به نقل از به پیش! شماره 66، یک شنبه 23 مرداد 1390، 14 اوت 2011